ΑΝΑΛΟΓΙΟΝ

Αγαπητοί φίλοι, γνωρίζει κανείς γιατί έχει επικρατήσει άλλα στιχηρά αναστάσιμα των αίνων να ψάλλονται σε αργό (αργοσύντομο) και άλλα σε σύντομο μέλος; από που άρχισε αυτό, και γιατί όλοι να τα ψέλνουν ίδια; Παραδείγματος χάριν στον δ' ήχο έχει επικρατήσει να ψάλλονται στο σύντομο μέλος (λέγετος). Όμως τα παλαιά αναστασιματάρια (Εφέσου, Πατριαρχικής σχολής 1869) τα έχουν σε αργό (αργοσύντομο) μέλος.

Protopsaltis έγραψε:Αγαπητοί φίλοι, γνωρίζει κανείς γιατί έχει επικρατήσει άλλα στιχηρά αναστάσιμα των αίνων να ψάλλονται σε αργό (αργοσύντομο) και άλλα σε σύντομο μέλος; από που άρχισε αυτό, και γιατί όλοι να τα ψέλνουν ίδια; Παραδείγματος χάριν στον δ' ήχο έχει επικρατήσει να ψάλλονται στο σύντομο μέλος (λέγετος). Όμως τα παλαιά αναστασιματάρια (Εφέσου, Πατριαρχικής σχολής 1869) τα έχουν σε αργό (αργοσύντομο) μέλος.

Κάνω μια υπόθεση.
Ίσως παλαιότερα τόσο τα αργοσύντομα, όσο και το σύντομον μέλος ήταν σε γνώση των ψαλτών και ανάλογα και με τον "διαθέσιμο" χρόνο επέβαλαν το ένα ή το άλλο μέλος.
[Κάτι ανάλογο δηλαδή και με τα προσόμοια που εμφανίζονται μελισμένα ως σύντομα (που έχει επικρατήσει) και ως αργά (και κανείς δεν απαγορεύει φυσικά την ψαλμωδία τους)].

Είναι γνωστό - και υπάρχει ισχυρή αυτή η άποψη - ότι ο Πέτρος (ή και άλλοι σχεδόν σύγχρονοί του) εμέλλησε δύο ή τρία Αναστασιματάρια...


Στην σημερινή εποχή έχουν επικρατήσει κάποιες μελωδίες σε κάθε ήχο. Είναι ίσως μια απλοποίηση των πραγμάτων, σε μια εποχή που η εκκλησιαστική μουσική διέρχεται κρίση δημιουργήθηκε ένα άγραφο, ας πούμε, τυπικόν για πώς ψάλλονται τα ιδιόμελα της Οκτωήχου.

Δείτε και το Αναστασιματάριον το εκδοθέν υπό Χουρμουζίου το 1832.
Δείτε και εκεί πόσες διαφορετικές μελωδίες υπάρχουν σε σχέση με την σημερινή κατάσταση.