ΑΝΑΛΟΓΙΟΝ

Το Ωρολόγιον, αναφέρει ότι πριν το "Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί..." ψάλλεται το Μεγαλυνάριο του Αγίου του Ναού. Είναι όμως το μόνο που ψάλλεται εκείνη την στιγμή ή μήπως ψάλλεται και της περιόδου ή της ημέρας (π.χ. της Μεταμρφώσεως από την ημέρα της εορτής έως την απόδοσή της); Εάν προβλεπόνταν κάτι τέτοιο γιατί δεν αναφέρεται στο Ωρολόγιο; Πρόκειται για παράληψη; Το τυπικό του Βιολάκη αναφέρει κάτι σχετικά;
Έψαλα την παράκληση με Επίσκοπο πρόσφατα ο οποίος ήθελε να ψαλλεί το Μεγαλυνάριο της Μεταμορφώσεως (ήταν ο Εσπερινός της αποδόσεως της εορτής) και όταν τον ρώτησα σχετικά, η απάντηση ήταν, ότι στο Άγιον Όρος ψάλλουν τα Μεγαλυνάρια όχι μόνο του Ναού, αλλά και όλων των παρεκκλησίων της Μονής. Άσχετο;
Μπορώ να καταλάβω την λογική του να ψαλλούν όλα τα μεγαλυνάρια των οικείων Αγίων προς τη Μονή ή και την Ενορία ενδεχομένως, αλλά μήπως με την αναφορά επίκαιρων Αγίων ή εορτών μπαίνουμε σε άλλη λογική; Εάν προβλέπεται από κάποια τυπική διάταξη, εννοείται ότι πάω πάσο, αλλά δεν με καλύπτουν τέτοιου είδους εξηγήσεις όπως η προαναφερθήσα, διότι ιδιαίτερα σε ότι αφορά το γραπτό τυπικό, μπορούμε πιστεύω να είμαστε απόλυτοι...

Νομίζω, ότι εξαρτάται από το πόσο "πανηγυρικό" χαρακτήρα θέλουμε να δώσουμε στην εορτή του Αγίου ή στην εορτή της ημέρας. Για παράδειγμα στην ενορία μου, στον εσπερινό του Αγίου Μύρωνα (8/8, όπου τελέστηκε εσπερινός και την επομένη Θ. Λειτουργία εκ της ιδιαιτέρας φυλλάδος του Αγίου -χωρίς να εορτάζει ο συγκεκριμένος Ναός), εψάλλει κατά την παράκληση, εκτός από το μεγαλυνάριο του Ναού και το μεγαλυνάριο του Αγίου Μύρωνα.
Πάντως νομίζω, ότι είναι καλό να ψάλλεται και του εορταζόμενου Αγίου/εορτής κλπ, και του Ναού. Ο Ιερέας, κατά την ώρα που ψάλλεται το συγκεκριμένο μεγαλυνάριο, μεταβαίνει μπροστά στην εικόνα, του Αγίου που τιμάται και θυμιατίζει, η ατμόσφαιρα γίνεται πιο κατανυκτική, οι πιστοί συνδέουν το ψαλλόμενο μεγαλυνάριο με την εικόνα που θυμιατίζει ο Ιερέας, και γενικά όλα αυτά πολύ βοηθούν, ενώ δεν έχουν καμία αρνητική επίπτωση, ούτε αντιβαίνουν σε καμία τυπική διάταξη, που ναι μεν δεν ορίζεται ρητώς, αλλά ούτε απαγορεύεται επίσης.

Σ.