dkalpakidis έγραψε:
1ον. Πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτική σε ότι αφορά τον μακαριστό Ιωάννη Φουντούλη.
Είναι ασέβεια προς την μνήμη του να μιλάμε τόσο εύκολα περί ανακρίβειας.
2ον. Σε ποιο σημείο υπονοεί ο μακαριστός ή εγώ ότι τελούσαν τρις φορές τις ακολουθίες στην Αγια-Σοφιά Θεσσαλονίκης; στην Αγια- Σοφιά Κωνσταντινουπόλεως αναφέρεται.
Διαβάστε το μήνυμά μου αλλά και τον βίο του Αγίου αν θέλετε καλύτερα.
Αντιγράφω πάλι τον μακαριστό “Ο Συμεών... γνώριζε την ασματική πράξη από την πατρίδα του, όπου στην Αγία Σοφία τελούσαν τότε τις ακολουθίες κατά το αρχαίο ασματικό τυπικό μόνο τρείς φορές τον χρόνο, κατά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, την μνήμη του ιερού Χρυσοστόμου και κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου... .
Η πατρίς του ήταν η Κωνσταντινούπολη. Παρακαλώ να διορθώσετε τα όσα γράφεται.
Έχετε απόλυτο δίκαιο! Δεν πρόσεξα, εν πάση ειλικρινεία, το "πατρίδα του" που φυσικά είναι η Κων/πολις :oops:. Στάθηκα στο "Αγία Σοφία" και συνέχισα να διαβάζω το κείμενο έχοντας στο μυαλό μου την Θεσσαλονίκη... Τώρα, οι συστάσεις περί ασεβείας δεν χρειάζονταν αγαπητέ. Δεν μπορείτε να υποστηρίξετε ότι τον σέβομαι λιγότερο από εσάς, επειδή απλά πιστεύω ότι κι αυτός σαν άνθρωπος μπορεί κάπου να έσφαλε. Εξάλλου, δεν ήμουν απόλυτος στις διατυπώσεις μου όπως είδατε, διότι κι εμένα μου προξένησε εντύπωση. Έγραψα "
ελέγχεται ως ανακριβής και
παρακαλώ να γίνει συζήτηση επ' αυτού", και παρακάτω γράφω "
εικάζω" ότι έγινε παρανόηση. Δεν έγραψα τελικό συμπέρασμα επ' αυτού και για αυτό παρακάλεσα να γίνει συζήτηση. Πού είναι η ασέβεια; Έκανα λάθος και το παραδέχομαι. Δεν είναι ασέβεια να μελετάς με κριτικό μάτι και όχι παθητικά τον οποιονδήποτε ερευνητή, όσο ψηλά κι αν ίσταται. Θα γίνουν λάθη και από αυτά μαθαίνουμε να προσέχουμε περισσότερο άλλη φορά. Εσείς βρεθήκατε να με διορθώσετε και έτσι με ωφελήσατε. Δεν διεκδικώ το αλάθητο.
Για όλα τα υπόλοιπα τα οποία είναι χρήσιμα, απλά συντελούν και ενισχύουν την άποψή μου περί της ¨εκτάκτου¨ τελέσεως Ασματικών Ακολουθιών ιδίως σε Καθεδρικούς Ναούς.
Αυτό εξηγήστε το λιγάκι αν θέλετε. Πώς συνηγορούν όλα αυτά υπέρ της εκτάκτου τελέσεως ασματικών ακολουθιών ιδίως σε Καθεδρικούς Ναούς;
Να επαναλάβω δε εδώ ότι, αν για κάποια ακολουθία επέμενε ο Άγιος Συμεών στην Επισκοπή του, αυτή ήταν μάλλον ο Εσπερινός. Γράφει, λοιπόν, στο f6r του ΕΒΕ 2047: "Ὅθεν καὶ τοῖς μὲν ἄλλοις θείοις καθολικοῖς ναοῖς, καὶ τοῖς ἐν αὐτοῖς ἱεροῖς κλήροις, ἡ αὐτὴ μὲν τάξις ἔστω ἐν τῷ ἑσπερινῷ (μόλις έχει περιγράψει τον Ασματικό Εσπερινό και την τάξη του θυμιάματος στην Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης, και λίγο πιό πρίν την αντίστοιχη τάξη στην Κων/πολη), ἣν ἐνταῦθα τεθήκαμεν. ἐν δὲ τῷ ὄρθρῳ, τὰ συνήθη ψαλλέτωσαν (τί εννοεί συνήθη;). ἐν τῷ σεβασμίῳ δὲ καὶ ἱερῷ τῆς ἐνυποστάτου Θεοῦ ἁγίας σοφίας οἴκῳ, τόνδε τὸν τύπον διατυπώσαντες, οὔτω διατασσόμεθα γίνεσθαι...", και ακολουθεί μετ' ολίγον η διάταξη του όρθρου. Διαφοροποιούνται, όπως φαίνεται, οι υπόλοιποι ναοί από την Αγία Σοφία στο θέμα του Όρθρου. Απ' ό,τι θυμάμαι, ο Φουντούλης δεν επεχείρησε, ή δεν πρόλαβε την αποκατάσταση των δύο αυτών βασικών ακολουθιών του Ασματικού Τυπικού, δηλαδή του Εσπερινού και του Όρθρου, ευχόμενος να αναλάβει κάποιος άλλος στο μέλλον την επιστημονική αυτή εργασία. Θα ήταν μέγιστος άθλος, διότι τα πράγματα σε αυτές τις ακολουθίες είναι πιό πολύπλοκα από ότι στην Παννυχίδα και την Τριθέκτη, που δεν ήταν κι αυτές ως προς την αποκατάστασή τους άμοιρες προβλημάτων.
Τέλος, στο παραπάνω απόσπασμα, με τον όρο "καθολικοί ναοί" μάλλον εννοεί ο Άγιος τις υπόλοιπες ενορίες της επισκοπής του, αφού ουσιαστικά το παραπάνω κείμενο είναι προτροπή προς τον Κλήρο του. Τον όρο "Καθολικές Εκκλησίες" τον συναντούμε στην έντυπη έκδοση, π.χ. στην §τμέ της εκδ. 1683 και με αυτόν φαίνεται να εννοεί γενικότερα τις κατά τόπους εν τω κόσμω Εκκλησίες, αφού στην ίδια παράγραφο αναφέρει ο Άγιος ότι την ασματική τάξη είχαν παλαιότερα οι κατ' εξοχήν "μέγιστες" αυτών των Εκκλησιών, όπως η Κων/πολις, η Αντιόχεια, η Θεσσαλονίκη κ.λπ. Άρα, μου φαίνεται ότι σ' αυτήν την περίπτωση οι "Καθολικές Εκκλησίες" δεν ερμηνεύονται απλά ως "ενοριακοί ναοί", αλλά ως τοπικές Εκκλησίες με την ευρύτερη έννοια. Πολλές φορές μία φράση στα λειτουργικά (αλλά και γενικότερα στα εκκλησιαστικά) κείμενα χρησιμοποιείται με παραπάνω από μία έννοιες (όπως π.χ. ο όρος "ψαλμωδία", που άλλοτε σημαίνει ανάγνωση ψαλμών, άλλοτε εμμελής απαγγελία, άλλοτε κανονικό μέλος) και θέλει διάκριση στην ερμηνεία.
Αν υπάρξει "αντίλογος", θα συνεχίσω με παράθεση περισσοτέρων στοιχείων. Αν όχι, το πιθανότερο να βαρεθώ και να σταματήσω (χιούμορ). Σοβαρά τώρα, πιστεύω βαθύτατα ότι από τέτοιου είδους συζητήσεις όλοι κερδίζουν. Εγώ κάτι κέρδισα σήμερα.
Καλή συνέχεια!
πΝ