konman έγραψε:θεωρητε οτι ειναι ορθογραφικο το θεμα των σημαδιων γιατι εγω πιστευω οτι καθετι ειχε τη σημασια του στη φωνητικη εκτελεση.
Το οτι εχετε κριτικο ματι ειναι πολυ καλο σε ολα, το κατακριτικο ομως που συνηθειζεται σε αλλους ειναι το προβλημα καθως σχεδον παντα ειναι αστοχο.
Στα πλαισια του διαλογου τα παντα επιτρεπονται.
Να στε καλα.
Αγαπητέ konman,
Η απάντηση στην πολύ ουσιαστική ερώτησή σου δεν είναι εύκολο να τεκμηριωθεί στα πλαίσια ενός forum. Είναι μελέτη μιας ζωής και έχει πάρα πολλές παραμέτρους και στοιχεία. Οπότε, θα σου απαντήσω μέσα σε άκρες και με κάθε ειλικρίνια, χωρίς φόβο και πάθος, αν και γνωρίζω ότι αυτά που θα πω θα ακουστούν στους περισσοτέρους απίστευτα και εξωπραγματικά.
Ναι, πιστεύω ότι η τελευταία φάση εξηγητικής γραφής, αυτή του Πέτρου Λαμπαδαρίου, είναι σε μεγάλο ποσοστό δεσμευμένη από την ορθογρααφία, χωρίς να έχουν σε πολλά σημεία κάποια έννοια τα άφωνα σημάδια, παρά ως συνάγματα των χαρακτήρων ποσότητος (φωνητικών σημαδιών). Για αυτό τον λόγο, πολύ συχνά σε αυτήν την γραφή κάποια σημάδια αντικαθιστούν άλλα. Δες για παράδειγμα στο συνημμένο "Τον Δεσπότην και Αρχιερέα" που ανέβασα εδώ:
viewtopic.php?p=1649, εκεί που υπάρχουν τα γορθμικά Δεσπό-ο-
ο-νο και και α-α-
α-να, την μια αφορά ακολουθεί: οξεία+
τρομικόν+γοργόν, ενώ την άλλη: οξεία+
αντικένωμα+γοργό. Το αντικένωμα πλειστάκις αντικαθιστά το τρομικόν, ιδίως αν εξηγείται με χρονική αξία μισού χρόνου, όπως στο παράδειγμα που έδωσα. Άρα τί εκτελούμε εκεί, τρομικόν ή αντικένωμα; Η ίδια θέση είναι.
Την θέση πρέπει να βλέπουμε κι όχι τόσο τα σημάδια που την αποτελούνε. Όποιος καταλαβαίνει τις θέσεις και ψάλλει με θέσεις δεν δεσμεύεται απόλυτα από την γραφή. Απλά, όταν χρειαστεί να αποτυπώσουμε μια θέση με χαρακτήρες μουσικούς, θα πρέπει να περιοριστούμε από τις επιτρεπόμενες ορθογραφίες, χωρίς να σημαίνει κάτι ιδιαίτερο η ορθογραφία πάντα, και μιλώ κυρίως για τα σύντομα μέλη. Εξάλλου, στην γραφή του Πέτρου εξηγούνται με πολλά σημάδια και αναλυτικά θέσεις που στο παλαιότερο στενογραφικό σύστημα περιγράφονταν με πολύ λιγότερα σημάδια. Η ανάλυση ενός ουρανίσματος π.χ. στο αργό στιχηράριο με σημάδια της παλαιάς και γραφή του Πέτρου, περιέχει πολλά άφωνα που απαιτούνται για να δέσουν τα φωνητικά μεταξύ τους. Όταν θα ψάλλουμε την θέση θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας το ουράνισμα και όχι τα επί μέρους φωνητικά που το επεξηγούν, γιατί αυτά μπαίνουν έτσι λόγω ορθογραφίας. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός.
Τέτοια παραδείγματα, όπως το παραπάνω, πολλά. Στο μέλλον ίσως δούμε κάποια ακόμα για του λόγου το αληθές.