Πότε το "Τη Υπερμάχω" ψάλλεται δίχορο και πότε όχι;
Πότε το "Τη Υπερμάχω" ψάλλεται δίχορο και πότε όχι;
Αγαπητοί φίλοι, πότε ψάλλεται το κοντάκιον "Τη Υπερμάχω" δίχορο, και πότε όχι; Ευχαριστώ.
-
- Παλαίμαχος
- Δημοσιεύσεις: 123
- Εγγραφή: 21 Φεβ 2008, 15:42
Re: Πότε το "Τη Υπερμάχω" ψάλλεται δίχορο και πότε όχι;
Το "Τη υπερμάχω" πρέπει να ψάλλεται δίχορον όταν υπάρχει σαφής δίχορη σύνθεση.
Δηλαδή, στην Ακολουθία των 4 πρώτων Χαιρετισμών, το πρώτο αργόν "Τη υπερμάχω" λέγεται δίχορον ενώ το δεύτερον "Τη υπερμάχω" σύντομον από τον β' χορό.
Σίγουρα από κάποια παρεξήγηση των τυπικών διατάξεων επικράτησε και το συντομο να λέγεται δίχορον.
Τώρα, στην Θεία Λειτουργία ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΙΧΟΡΟΝ ή ΤΡΙΧΟΡΟΝ αλλά μόνο από τον β' χορό ή από τους συλλειτουργούντες (εάν είναι συλλείτουργο) Ιερείς.
Δηλαδή, στην Ακολουθία των 4 πρώτων Χαιρετισμών, το πρώτο αργόν "Τη υπερμάχω" λέγεται δίχορον ενώ το δεύτερον "Τη υπερμάχω" σύντομον από τον β' χορό.
Σίγουρα από κάποια παρεξήγηση των τυπικών διατάξεων επικράτησε και το συντομο να λέγεται δίχορον.
Τώρα, στην Θεία Λειτουργία ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΔΙΧΟΡΟΝ ή ΤΡΙΧΟΡΟΝ αλλά μόνο από τον β' χορό ή από τους συλλειτουργούντες (εάν είναι συλλείτουργο) Ιερείς.
-
- Γενικός Συντονιστής
- Δημοσιεύσεις: 34
- Εγγραφή: 07 Φεβ 2008, 16:07
Re: Πότε το "Τη Υπερμάχω" ψάλλεται δίχορο και πότε όχι;
Συμφωνώ απολύτως με τα προλεχθέντα, ότι δηλαδή το "Τη υπερμάχω" ως κοντάκιο, πρέπει να ψάλλεται μόνο στην ακολουθία των χαιρετισμών δίχορο και πουθενά αλλού. Αν επικράτησε κάτι τέτοιο, κακώς έγινε.
Το θέμα είναι ότι οι ιερείς είναι σαν τα μανιτάρια, ότι σκεφτούν, τους αρέσει και δεν αντιδράσει κανείς (πολλές φορές ακόμη και ο ιεροψάλτης) καινοτομούν αυθαιρέτως. Πιστεύω ότι η σοβαρότητα αντιμετώπισης από τους ψάλτες είναι ο μοναδικός τρόπος καταστολής του φαινομένου, αφού όπως φαίνεται, ούτε οι εγκύκλιοι του μακαριστού εφαρμόζονται τουλάχιστον στο χώρο της βόρειας Ελλάδος, εξ' όσων γνωρίζω, και καλώς κάνουν.
Κάποτε ήρθε ο μακαριστός Σερρών Μάξιμος να λειτουργήσει την ημέρα της ονομαστικής του εορτής στον πατριαρχικό ναό και ως Κωνσταντινουπολίτης, παρότι γνώστης της τάξεως, ήθελε να καινοτομήσει, ψάλλοντας τις καταβασίες και τους αίνους. Θυμάμαι ότι ήταν ο πρωτοψάλτης και εγώ, και χωρίς καθυστέρηση τον σταμάτησε ευγενώς πλην θαρσώς, λέγοντάς του ότι στον πατριαρχικό ναό, μόνον ο πατριάρχης ψάλλει τις καταβασίες. Αυτό είναι ένας θεσμός τον οποίο σεβάστηκαν αρχιεπίσκοποι, άλλοι πατριάρχες κ.λ.π. Το αποτέλεσμα ήταν να συνετισθεί ζητώντας συγγνώμη, το οποίον είναι και προς τιμήν του. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.
Το θέμα είναι ότι οι ιερείς είναι σαν τα μανιτάρια, ότι σκεφτούν, τους αρέσει και δεν αντιδράσει κανείς (πολλές φορές ακόμη και ο ιεροψάλτης) καινοτομούν αυθαιρέτως. Πιστεύω ότι η σοβαρότητα αντιμετώπισης από τους ψάλτες είναι ο μοναδικός τρόπος καταστολής του φαινομένου, αφού όπως φαίνεται, ούτε οι εγκύκλιοι του μακαριστού εφαρμόζονται τουλάχιστον στο χώρο της βόρειας Ελλάδος, εξ' όσων γνωρίζω, και καλώς κάνουν.
Κάποτε ήρθε ο μακαριστός Σερρών Μάξιμος να λειτουργήσει την ημέρα της ονομαστικής του εορτής στον πατριαρχικό ναό και ως Κωνσταντινουπολίτης, παρότι γνώστης της τάξεως, ήθελε να καινοτομήσει, ψάλλοντας τις καταβασίες και τους αίνους. Θυμάμαι ότι ήταν ο πρωτοψάλτης και εγώ, και χωρίς καθυστέρηση τον σταμάτησε ευγενώς πλην θαρσώς, λέγοντάς του ότι στον πατριαρχικό ναό, μόνον ο πατριάρχης ψάλλει τις καταβασίες. Αυτό είναι ένας θεσμός τον οποίο σεβάστηκαν αρχιεπίσκοποι, άλλοι πατριάρχες κ.λ.π. Το αποτέλεσμα ήταν να συνετισθεί ζητώντας συγγνώμη, το οποίον είναι και προς τιμήν του. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.